The idea is about a new model of student housing that combines nature, collectivity, and architectural clarity.  At the heart of the proposal lies the conception of the building as a porous, multi-level organism. Four distinct volumes—two residential towers and two vertical circulation cores—are articulated independently but united under a shell that gently descends to the ground, creating a permeable boundary.
The student residence stands as an extrovert and optimistic gesture: a model for the future of housing that promotes both individuality and collectivity.

Η ιδέα αφορά ένα νέο μοντέλο φοιτητικής στέγασης που συνδυάζει τη φύση, τη συλλογικότητα και την αρχιτεκτονική σαφήνεια.
Στην καρδιά της πρότασης βρίσκεται η σύλληψη του κτιρίου ως ενός πορώδους, πολυεπίπεδου οργανισμού. Τέσσερις διακριτοί όγκοι—δύο πύργοι κατοικιών και δύο κατακόρυφοι πυρήνες κυκλοφορίας—αρθρώνονται ανεξάρτητα αλλά ενώνονται κάτω από ένα περίβλημα το οποίο κατεβαίνει απαλά μέχρι το έδαφος, δημιουργώντας ένα διαπερατό όριο.
Η φοιτητική κατοικία στέκεται ως χειρονομία εξωστρέφειας και αισιοδοξίας: ένα μοντέλο για το μέλλον της στέγασης, που προβάλει ταυτόχρονα την ατομικότητα και τη συλλογικότητα.